ΠΟΣΟ ΣΚΕΠΤΟΜΑΣΤΕ ΤΕΛΙΚΑ;

Έρχονται στιγμές που αμφιβάλλω αν το ανθρώπινο γένος διαθέτει όντως το χάρισμα του ΟΡΘΟΥ ΛΟΓΟΥ, ήγουν, το χάρισμα της λογικής ανάλυσης διαφόρων δεδομένων ,προκειμένου να ληφθεί μια απόφαση επί τη βάσει μιας προαποφασισμένης παραδοχής ( π.χ. αρχή ήσσονος προσπαθείας, ελάχιστης ανάλωσης πόρων κλπ). Βέβαιον όμως είναι, ότι μία απόφαση επηρεάζεται από περισσότερους παράγοντες πέραν της βούλησης αυτού που αποφασίζει.Ένας βασικότατος παράγων, από τους προαναφερθέντες, είναι και το ''άμεσο συμφέρον'', το βόλεμα, η βραχυπρόθεσμη τακτοποίηση του ''προβλήματος'' σε βάρος κάθε περαιτέρω λογικής ανάλυσης της απόφασης ,για το χρόνο ισχύος και την αποτελεσματικότητά της. Έτσι, φτάνουμε σε σημείο: Να αναθέτουμε την ΠΑΙΔΕΙΑ των παιδιών μας σε αυτούς που τα παιδιά τους, ΔΕΝ θα πάνε ΠΟΤΕ στα ίδια σχολεία με τα δικά μας παιδιά! Να αναθέτουμε τη φροντίδα για τα Νοσοκομεία και την Περίθαλψή μας σ΄αυτούς που θα νοσηλευτούν ή σε ιδιωτικές κλινικές ή σε νοσοκομεία του εξωτερικού, όποτε προκύψει ανάγκη! Να αναθέτουμε τη διαχείριση των οικονομιών των Ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζόμενων, σε αυτούς που έχουν για θεό τους το ΚΕΡΔΟΣ των ιδιωτικών Ασφαλιστικών Εταιριών Να εμπιστευόμαστε εμπορικές ληστρικές Τράπεζες δανειζόμενοι, προκειμένου να αποκτήσουμε οτιδήποτε, χωρίς τη βεβαιότητα της αποπληρωμής του δανείου. Να αναθέτουμε την Κοινωνική Πρόνοια σ΄αυτούς που το ΕΓΩ τους ,ξεπερνάει κατά πολύ το ΕΜΕΙΣ.. Ο κατάλογος των ''ΠΑΡΑΔΟΞΩΝ'' της κοινωνικής μας συμπεριφοράς, μπορεί να γίνει πάρα πολύ μεγάλος, αρκεί ο καθ΄ένας μας να προβληματιστεί πάνω στα προαναφερθέντα. Η σκέψη και η επαγωγική εξαγωγή συμπερασμάτων, είναι η μόνη ελπίδα ΟΡΘΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ, τα κολλήματα και τα στοκαρίσματα του μυαλού, οδηγούν ΜΟΝΟ ΠΡΟΣ ΤΑ ΠΙΣΩ...