Τετάρτη 29 Οκτωβρίου 2008

Μ΄ΕΚΑΝΑΝ ΥΠΕΡΗΦΑΝΟ...με πικρό δάκρυ...ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ...

Στους φίλους που αμέτρητη θλίψη βιώνουν, (έχασαν ενα απ΄τ΄αστέρια τους!), πρέπει ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ κι΄αμέτρητος θαυμασμός ,για το κουράγιο να προσφέρουν τα όργανα του θησαυρού τους στο συνάνθρωπο...Πέτρο, Ανδρέα, παιδιά και κυρίως Μ Α Ν Ν Α, εκφράζοντας ( πιστεύω ) το συνολικό αίσθημα της πόλης , αυτή την ΚΟΡΥΦΑΙΑ για την οικογένειά σας ΩΡΑ, ΜΠΟΡΩ ΜΌΝΟ ΝΑ ΠΩ ΜΙΑ ΦΡΑΣΗ! ΣΑΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΟΥ ΜΑΣ ΔΩΣΑΤΕ...KOYΡΑΓΙΟ...

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Αλήθεια πόση ψυχή πρέπει να έχει ένας άνθρωπος, μέσα στον αβάσταχτο πόνο του, να κάνει μια τέτοια δωρεά!!!ευχαριστούμε για το παράδειγμα ανθρωπιάς.
gnomi

o Ξερόλας είπε...

@ gnomi
,,,,,,,,
Πιστεύω ότι το αδικοχαμένο παλληκάρι, θα ζεί λίγο, μέσα στο σώμα και το μυαλό των αποδεκτών της γενναίας προσφοράς !
ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ Ο ''ΠΛΟΥΤΟΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ'' ΑΥΤΩΝ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!