ΦΩΤΙΑ ...

Χειμωνιάζει σιγά σιγά κι όλο κι οι φροντίδες για θέρμανση αυγαταίνουν... Σφίγγουν οι ψυχρούλες και σε λίγο τα βραδάκια θα είναι απαραίτητη η συντροφιά του Θείου Δώρου του Προμηθέα στον Άνθρωπο ...

Ας πούμε λοιπόν  και λίγα πράγματα γι αυτό το Θείον Δώρο που μας έφερε ο Προμηθεύς , που τόσα τράβηξε για πάρτη μας, όσο μπορούμε πιό απλά  χωρίς "επέκεινα" ,"είναι" και "Υπερ Εγώ"...

Ο παπούς λοιπόν Αισχύλος (χωρίς καμιά ντροπή παρ όλο τ' όνομα) μέσα από την Τραγωδία μας δασκαλεύει πως κανένας Νόμος ακόμα κι ο Θεϊκός δεν είν αλάνθαστος και πως οι Νόμοι απ τη στιγμή που θα φτάσουν σ' ανθρώπινα χέρια υπόκεινται στην Αμφισβήτηση. Έτσι η επιθυμία του Προμηθέα να αμφισβητήσει τους Νόμους του Άρχοντα Δία κλέβοντας τη Φωτιά του Κεραυνού και δίνοντάς την στους Ανθρώπους ,  φανερώνει την επιθυμία του παραμερισμού του ανταγωνιστή χωρίς όμως την επιθυμία εκμηδένισής του , μιας κι ο Ζεύς ήταν για τον Προμηθέα αντικείμενο Αγάπης . Όμως αυτή την Αγάπη ο Προμηθεύς τη μεταθέτει τελικά προς τους Ανθρώπους ενώ προς τον Δία στρέφει το αντίθετό της (Μίσος) μέσα από μια σχέση καταδίωξης όπως ακριβώς έγινε αφού ο Δίας τιμώρισε τον Προμηθέα  για την κλοπή της Φωτιάς.

Η κλοπή της Φωτιάς λοιπόν που μ' άλλα λόγια είναι η υπέρβαση των ορίων που έχουν τεθεί "στο όνομα του Πατρός"  συνιστά  την Ύβρη η οποία είναι τιμωρητέα από εκείνη την περίοδο κι ύστερα ! Ύβρις λοιπόν είναι ο λόγος ή το έργο ή ό,τι άλλο διασπά ή καταργεί τα όρια της καθεστικυίας τάξης και ακολουθείται από την Δίκη , δηλαδή την αποκατάσταση της προτέρας ισορροπίας . Ανάμεσα στην Ύβρη και την Δίκη κινείται το "Μέτρον" δηλαδή η αποφυγή του Υπέρμετρου και της Αυθάδειας , κατάσταση που τόσο έξοχα ενσωμάτωσε ο Αρχαίος Κόσμος στην Τέχνη.

Ο Προμηθέας λοιπόν διέπραξε 'Υβρη - κατ'  ορισμένους - όχι γιατί έδωσε απλώς τη Φωτιά στον Άνθρωπο αλλά γιατί αυτό  έγινε  άμεσα κι εύκολα χωρίς  δηλαδή ο Άνθρωπος να κοπιάσει για την κατάκτησή της ! Κοντολογίς ο Πυρφόρος Προμηθέας έδωσε εύκολα κι άκοπα όλα όσα έπρεπε να κατακτηθούν με προσπάθεια από την Ανθρωπότητα , κρατώντας την έτσι σε νηπιακή κατάσταση (ικανοποίηση μιας ανάγκης εδώ και τώρα άκοπα- νήπιο) και καθιστώντας την προβλέψιμη και ως εκ τούτου χειραγωγίσημη. Αυτή την Ύβρη είναι που τιμώρησε τελικά ο Δίας ...

Η Φωτιά λοιπόν είναι ο σημαντικότερος σταθμός στην ιστορική εξέλιξη του Ανθρώπου . Πέραν της θαλπωρής και της προφύλαξης  από το κρύο , επέτρεψε στον Άνθρωπο την κατανάλωση ψημένης τροφής , πράγμα που απομακρύνει την ωμοφαγική - κανιβαλική ευχαρίστηση που εμπεριέχει την απόλαυση του αίματος. Το ψημένο φαγητό άρχισε να απομακρύνει την ανθρωποφαγική φαντασίωση και την άμεση κατανάλωση της τροφής αφού παρεμβάλλεται η  διαδικασία του ψησίματός της και η δυνατότητα διατήρησής της για περισσότερο χρόνο. Για τον ανθρωπολόγο Levi-Strauss "η προετοιμασία του γεύματος έχει τη συμβολική έννοια μιας ενδιάμεσης δραστηριότητας μεταξύ του Ουρανού και της Γης , μεταξύ της Ζωής και του Θανάτου , μεταξύ της Φύσης και της Κοινωνίας" ! Την παρα πάνω πρόταση να την θυμόσαστε πάντοτε φίλοι μου όταν σιγοψήνετε το λουκανικάκι ή τις πανσέτες στη θράκα του τζακιού σας τα κρύα βράδυα του Χειμώνα ...

Η Φωτιά είναι η σημαντικότερη πηγή Ενέργειας συνδεδεμένη στο μυαλό του Ανθρώπου με το καλό και το κακό μιας και λάμπει στον Παράδεισο και καίει στην Κόλαση , ζεσταίνει αλλά και καταστρέφει , γίνεται τζάκι αλλά και Ηφαίστειο και συνδέει τη ζωή ενός κούτσουρου με τη Ζωή του Κόσμου. Η Φωτιά είναι που μας φανέρωσε "το Δαίμονα των υλικών πραγμάτων". Φωτιά  η άμεση υποκατάσταση του Έρωτα , "καίγομαι από έρωτα" , η "φλόγα στα μάτια της"  οι "φλογεροί εραστές" αλλά και του πάθους και του ενθουσιασμού η σαφής υποδήλωση ...

Χαρείτε τη Φωτιά φίλοι μου , μόνο ευχαρίστηση μπορεί να σας δώσει (εφ όσον δεν ξεχάσατε να καθαρίσετε την καμινάδα) ... Καλό Χειμώνα !