Σήμερα , στην πλειονότητά τους οι φίλαθλοι οπαδοί (γιατί μόνο ως τέτοιοι μπορούν να χαρακτηριστούν) των δύο λεγόμενων «κυβερνητικών» κομμάτων , είναι έτοιμοι να υποστηρίξουν με κάθε τρόπο τα δύο κυρίαρχα δόγματα που έχουν πραγματικά στοιχειώσει την πολιτική ζωή του τόπου μας και που συμπικνούνται στις ρήσεις «είπαμε να κάνει ένα δωράκι στον εαυτό του αλλά όχι και πεντακόσια εκατομμύρια» και « ότι είναι νόμιμο , είναι και ηθικό» .(Φυσικά και δεν εννοούμε το σύνολο των πολιτών που καλύπτονται από τις υπάρχουσες κομματικές ομπρέλες , ως τέτοιας ποιότητας).
Τα δύο αυτά ρηθέντα από στόματος κορυφαίων (εν ενεργεία) πολιτικών, με χρονική διαφορά –σχεδόν- εικοσαετίας , περικλείουν τον αμοραλισμό, την κυνικότητα (σγγνώμη αγαπητή μου cynical) και την αδιαντροπιά του πολιτικού κόσμου , απέναντι στους φόρου υποτελείς, κατ’ ευφημισμόν αποκαλουμένους πολίτες , Έλληνες (το γένος) υπηκόους ! Νόμιμο είναι να πραγματοποιεί ένας βουλευτής ή υπουργός έστω , κάποια ή κάποιες αγοραπωλησίες ακινήτων , μέσα σε μία χρονιά . Το γεγονός όμως ότι παρουσιάζει τέτοια κινητικότητα στη ρευστοποίηση και αναδιάταξη της ακίνητης περιουσίας του , που ούτε μεγάλα μεσιτικά γραφεία δεν μπορούν να παρουσιάσουν στη διάρκεια ενός χρόνου και ταυτόχρονα να μην «χάνει» ούτε από την πώληση ούτε από την αγορά , μάλλον μας φανερώνει ότι και στις δύο περιπτώσεις, επενδύθηκε και κάτι από τη βουλευτική ή υπουργική ιδιότητα σε αυτές τις αγοραπωλησίες . Βάλτε με το νου σας, λοιπόν , τι γίνεται όταν στις διαδικασίες αγοραπωλησίας παρεμβάλλονται και υπεράκτιες εταιρείες , οι γνωστότατες στους νέο έλληνες και ως off shore …
Επανερχόμενοι λοιπόν στα του τίτλου της ανάρτησης ,ας είμαστε σίγουροι πως και ο χαχολοδέστερος των κομματικών χειροκροτητών , είναι απολύτως βέβαιος πως «κάτι σάπιο υπάρχει» , κάποιος σκελετός κρύβεται ( όχι και τόσον επιμελώς) στην κομματική του ντουλάπα . Απλά το καταπίνει. Και αντί αντιδράσεως, ποιεί την κομματοσκυλοσύνη του (κομματικό) πατριωτισμό, «δια το καλόν της Πατρίδος» βεβαίως , παραβλέποντας την επιταχυνόμενη πτώση της οικονομίας , την εξαφάνιση κάθε ίχνους κοινωνικής συνοχής , τη μεταστροφή και τον εθισμό της κοινωνίας και του ατόμου σε συνθήκες βαρβαρότητας και την ολοκληρωτική υποδούλωσή του από την «πολιτική πατρωνία» (Γιανναράς).
Και για να θυμηθούμε και τι είναι αυτό που στην νέο ελληνική πραγματικότητα ορίζουμε ως «πλειοψηφία» , πρέπει να πούμε ότι:
Το 1977, από τους 9,140,742 εγγεγραμμένους ψηφοφόρους ψήφισαν 6,978,656, το πρώτο κόμμα πήρε 2,813,245 ψήφους ήτοι το 30.77% επί των εγγεγρ. και 41.9% των ψηφισάντων, λαμβάνοντας 162 βουλευτικές έδρες , αντί των 126 που πραγματικά θα εδικαιούτο.
Το 2000 , από τους 9,375,541 εγγεγρ. ψηφοφόρους , ψήφισαν 7,026,527 και το πρώτο κόμμα πήρε 2,935,196 ψήφους , ήτοι το 31.3% επί των εγγεγρ. και 43.74% επί των ψηφισάντων , λαμβάνοντας 158 βουλευτικές έδρες , αντί των 131 που εδικαιούτο.
Το 2004 , από τους 9,897,626 εγγεγρ. ψηφοφόρους , ψήφισαν 7,571,601 , το πρώτο κόμμα πήρε 3,359,058 ψήφους ήτοι το 34% επί των εγγεγρ. και 45.36% επί των ψηφισάντων , λαμβάνοντας 166 έδρες αντί των 126 που εδικαιούτο πραγματικά.
Στις εκλογές του 2007 , επί εγγεγρ. 9,918,917 , ψήφισαν 7,355,026 και το πρώτο κόμμα με τους 2,994,979 ψήφους που έλαβε, συγκέντρωσε το 30.2% επί των εγγεγρ. , και το 40.7% επί των ψηφισάντων . Κατέλαβε έτσι ΝΟΜΙΜΩΣ και ΗΘΙΚΩΣ 152 έδρες της Βουλής , αντί των 126 που θα εδικαιούτο με κάποιο μη καλπονοθευτικό εκλογικό νόμο .
Μετά από την πρόχειρη αυτή ποιοτική και ποσοτική ανάλυση της φύσης της «πλειοψηφίας» στη χώρα μας, ύστερα από τόσα και τόσα που έχουν λεχθεί για τον κίνδυνο της «ακυβερνησίας» που πλανιέται πάνω από τα κεφάλια μας αν δεν υπάρξουν ισχυρές (μονοκομματικές εννοούν ) κυβερνήσεις, πιστεύουμε ότι έχει κατανοηθεί ξεκάθαρα ΠΟΙΟΣ μας ΛΕΕΙ ΨΕΜΑΤΑ , και το κυριότερο ΓΙΑΤΙ…
Ο εκλογικός νόμος , διαφορετικός κάθε φορά που η χώρα πηγαίνει σε εκλογές, ανάλογα με τα πρόσκαιρα συμφέροντα του εκάστοτε επιβήτορα της πρωθυπουργικής καρέκλας , έχει την ευκινησία του φούρνου του Ναστρεντίν Χόντζα , τα δυο πρόσωπα του Ιανού (το ένα για τον νυν-εμάς- και το άλλο για τους άλλους) και την τιμιότητα Παρθένου, αλλά από την δίοδο που μπορεί να την ορίσει ως τέτοια και μόνον. Προικισμένος λοιπόν ο νόμος με τις παραπάνω ιδιότητες , δεν μπορεί παρά να αναδεικνύει και αναλόγων προσόντων Κυβερνητικές Εξουσίες.
Αρχίζουμε ως κοινωνία να αναζητάμε τις κουκίδες της όποιας ευαισθησίας μας απόμεινε, να προβληματιζόμαστε για το αύριο , να ψαύουμε την αλφαβήτα των κοινωνικά «τυφλών» (σχεδόν τέτοιους μας έχει κάνει η τηλεοπτική δικτατορία) με χοντρόπετσα -σχεδόν αναίσθητα- ακροδάχτυλα και μηδενική αυτοεκτίμηση , με φόβο και απαισιοδοξία για τα μελλούμενα . Έχοντας υποθηκεύσει τα υπάρχοντα και το αύριο στην αναγκαιότητα της σημερινής πλασματικής ευημερίας , αρχίζουμε (;) να αντιδράμε μαζί με τα παιδιά μας , για το μέλλον που τους (μας) προετοιμάζουν και που στην πράξη θα είναι πολύ πιο ζοφερό και από τα χειρότερα που έχουν βιώσει οι αμέσως προηγούμενες γενιές.
Τα κόμματα σήμερα με τις δομές τις εξαρτήσεις και την νοοτροπία που τα διακρίνει,, αδυνατούν να ανταποκριθούν τόσο στις προκλήσεις που η παγκοσμιοποίηση θέτει στις κοινωνίες , όσο και στην επίλυση των ειδικών προβλημάτων της συγκεκριμένης κοινωνίας (μας) που υποτίθεται ότι εκφράζουν. Πρέπει να δούμε την αλήθεια κατάματα , να το πάρουμε απόφαση ότι η κύρια πηγή αλλαγής είμαστε ΕΜΕΙΣ οι Πολίτες , για να προχωρήσει η χώρα πρέπει να λυθούν προβλήματα πρώτα- πρώτα μέσα στο μυαλό μας και ότι τελικά επιβάλλεται να ΘΕΣΟΥΜΕ ξεκάθαρους στόχους και τρόπους επίτευξής τους , αν θέλουμε να ΥΠΕΡΒΟΥΜΕ και να ανακόψουμε τον ΚΑΤΗΦΟΡΟ στον οποίο έχουμε οδηγηθεί . Στο κάτω κάτω , δεν είναι σοφό να εμπιστευθούμε την ανάταξη της κατάστασης , στους μοιραίους αυτούς ανθρώπους που μας οδήγησαν στο σημερινό μας χάλι από ανικανότητα , μωροφιλοδοξία και πλεονεξία !
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου